Medale do nabycia w sklepiku z pamiątkami!
Kompleks prahistorycznych kopalń w Krzemionkach, koło Ostrowca Świętokrzyskiego (Góry Świętokrzyskie) należy do największych obiektów tego typu w Europie. Jego wyjątkowe znaczenie wynika z doskonale zachowanego krajobrazu nakopalnianego oraz architektury podziemi. Kopalnie te zostały odkryte w 1922 r. przez geologa Jana Samsonowicza i były badane przez wielu archeologów.
W Krzemionkach można zwiedzać najdłuższą w Europie podziemną trasę (ponad 400 m), eksponującą fascynujący świat neolitycznych górników. Zwiedzanie podziemi rozpoczyna się od pawilonu nr 3 ze zrekonstruowaną pracownią przyszybową oraz konstrukcją szybu oraz zadaszenia. Następnie z sąsiedniego pawilonu nr 2 szybikiem „Zenon” schodzi się do poziomu wyrobisk kopalni komorowej, której podziemną architekturę można podziwiać za szybami witryn.
Powstała w 1991 roku rekonstrukcja wioski neolitycznej jest kolejną atrakcją podczas zwiedzania Rezerwatu. Zajmuje ona powierzchnię ok. 1,5 ha. Mimo, iż nie jest wiernym odwzorowaniem żadnego ze znanych stanowisk archeologicznych, oglądając ją można wyobrazić sobie jak ludzie epoki kamienia i wczesnej epoki brązu organizowali przestrzeń, którą zamieszkiwali. W sezonie letnim w obrębie wioski funkcjonuje także warsztat garncarza oraz piec garncarski i strzelnica łucznicza. Wtedy też odbywają się warsztaty archeologiczne i inne imprezy plenerowe dla grup zorganizowanych, na które (m.in. poznawanie praktyk szamańskich, technik produkcji narzędzi krzemiennych i kamiennych, naczyń glinianych, ozdób z materiałów naturalnych, sposobów przygotowywania żywności w pradziejach i prahistorycznych technik myśliwskich). Termin warsztatów archeologicznych należy rezerwować przynajmniej na kilka tygodni przed planowaną wizytą w Rezerwacie. Istnieje możliwość indywidualnego opracowania scenariusza warsztatów.
Krzemionki zapraszają także na lekcje muzealne. W lekcji mogą brać udział uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów. Zajęcia odbywają się w zrekonstruowanej wiosce neolitycznej na świeżym powietrzu lub w odtworzonych zabudowaniach mieszkalnych ludności epoki kamienia i wczesnej epoki brązu. Po wejściu na teren wioski archeolodzy wprowadzają dzieci w świat pradziejów, a więc przybliżają podział historii na epoki (kamienia, brązu, żelaza) i przedstawiają historię bytności człowieka na ziemiach polskich od najstarszych znalezisk, aż do młodszej epoki kamienia – neolitu. Kolejno jako wstęp do samych zajęć prowadzący krótko omawiają podstawowe aspekty życia społeczności wioski neolitycznej - budowę i wygląd domostw (na przykładzie rekonstrukcji), sposoby zdobywania pożywienia, rzemiosło, handel, oraz inne zajęcia ludzi z osady.
